Prirodne atrakcije

Specijalni rezervat prirode „Uvac“ je prirodno dobro od izuzetnog značaja, tj. prirodno dobro prve kategorije. Nalazi se u jugozapadnoj Srbiji u okviru Starovlaško raške visije. Okružen je planinama Zlatar, Murtenica, Čemernica, Javor i Jadovnik i zahvata površinu od 7.543 hektara. Oko dve trećine rezervata se nalazi na teritoriji opštine Nova Varoš, dok je jedna trećina na teritoriji opštine Sjenica. Minimalna nadmorska visina rezervata je 760 metara, a maksimalna 1.322 metra. Centralnu morfološku celinu rezervata predstavlja kanjonska dolina reke Uvac sa dolinama njenih pritoka. Vode reke Uvac duboko su usekle svoje korito u krečnjačke stene i formirale sužene klisurasto kanjonske doline sa visokim, strmim krečnjačkim liticama. Prosečna dubina dolina je između 200 i 300 m, a maksimalna do 350 m. Posebna vrednost kanjonskih delova doline su uklješteni meandri. Rtovi meandara u okolini sela Lopiže imaju relativnu visinu od oko 100 m. Meandri Uvca su već prepoznatljiva slika iz jugozapadne, ali i cele Srbije – sigurni smo da će ih, u godinama koje slede, posetiti brojni posetioci iz celog sveta.
Specijalni rezervat prirode „Uvac“ izdvaja prisustvo oko 130 vrsta ptica. Na Uvcu se nalazi i najveća gnezdeća kolonija u Srbiji i jedna od najvećih na Balkanu. U najznačajnije spada beloglavi sup (Gyps Fulvus), jedna od dve preostale vrste lešinara koje se danas gnezde na području Srbije. Brojnost beloglavog supa je tokom poslednjih 20 godina redovno rasla, tako da sada na Uvcu ima oko 450-500 jedinki, odnosno oko 110 gnezdećih parova. Beloglavi sup je naša najveća ptica sa rasponom krila oko 2,80 m i prosečnom težinom od 7,5- 8,5 kg, a može dostići i 11 kg. Uloga beloglavog supa u lancu ishrane u ekosistemu je jedinstvena i nezamenljiva – isključiva hrana su mu uginule životinje, čime sprečava širenje zaraza i na taj način čini prirodnu reciklažu. Retko napada živi plen, samo ako se radi o bolesnoj i iznemogloj životinji. Dug pokretljiv vrat, prekriven gustim paperjem, omogućuje mu duboko prodiranje u lešinu. Hranu traži u grupama, na većim područjima nego ostali evropski lešinari. Redovno pretražuje područje prečnika od 50 do 60 km oko odmorišta ili gnezda, a često i znatno šire područje prečnika 120-150 km. Ova retka vrsta je pre dvadesetak godina bila pred izumiranjem. Godine 1990. na teritoriji uvačkih jezera preživelo je samo sedam parova beloglavog supa. Godine 1994. osnovan je Fond za zaštitu ptica grabljivica ,,Beloglavi sup“ i otvoreno hranilište Manastirina na koje se od tada kontinuirano iznose tela uginulih životinja i klanični otpad. U Specijalnom rezervatu prirode „Uvac“ nalazi se nekoliko pećina koje odlikuje bogatstvo pećinskog nakita taloženog iz prokopnih voda u vidu stalaktita, stalagmita, stubova, draperija, staklastih iglica. Najznačajnija je Ušačka pećina.